Aga miała miała już kupiony bilet powrotny do Polski, ja dopiero miałem szukać. Dość szybko znalazło się wolne miejsce na ten sam lot, którym leciała Agnieszka. Powoli kończyła się kasa, ale myślałem, żeby pojechać jeszcze na jakiś tydzień do Radżastanu...Niom stało się inaczej. Może nawet dobrze, jest powód by przyjrzeć się temu stanowi innym razem. Tak poza tym, to w samolocie zepsuł mi się obiektyw do aparatu. Uffff, gdyby wcześniej się tak stało, sepuku bym popełnił...

Uwielbiam lassi - jeśli ktoś będzie miał okazję, to koniecznie. Warte nawet ameby:) To jest taki napój niby z mlekiem, jogurtem, trochę wody, cukru, czasem owoców, a na samej górze superfajny kożuszek:)

Świątynia Kriszny. Oj, tutaj spędziliśmy spoooro godzin. Nawet śpiewaliśmy miejscowymi, dyskutowaliśmy o reinkarnacji itd. Choć sympatyczni ludzie nie przekonali mnie żebym nie jadł wołowiny:)

Aga z dyrektorem szpitala ptasiego (sic!) - Tigambara Jain Temple. Szpital dla ptaków prowadzony jest przez dźinistów. Trochę to groteskowe, gdy na ulicach widzimy umierających z zimna i głodu ludzi (na dworcu w Old Delhi zwozili na taczkach trupy), a tutaj sobie ptaszki leczą... Tak a propos, może najsłynniejszy polski mulat - Andrew Lepper ma brata bliźniaka?:)))

W stolicy była jakaś ważna wizyta międzynarodowa. Pół miasta zablokowane, w tym takie zabytki jak Red Fort itp.

Jama Masjid (Wielki Meczet) - największy meczet w Indiach. Budowę ukończono w 1658 roku. Był budowany na wzór tego w pakistańskim Lahore (zdjęcia w rodziale o Pakistanie).

---

Już niestety Delhi...Następnego dnia będziemy już w Polsce.

Żegnamy się z Tamil Nadu i południowymi Indiami...Pan drugi od lewej, to podobno bardzo znany tamilski aktor (sam się tak przedstawiał), który akurat jedzie wystawiać sztukę do Delhi. Dał mi nawet swoje zdjęcie i podał adres, żebyśmy go odwiedzili w Chennai. Niestety wszystko napisane tamilskimi literkami. By the way, nudził całą drogę:) Jechaliśmy ok. 40h.

W Chennai mieliśmy sporego pecha. Nie udało nam się wielkiego tamilskiego studia filmowego . Rocznie wychodzi stąd największą ilość filmów rocznie na świecie (przebili drugi w kolejności Bombaj). Nie są to arcydzieła, ale filmy skrajnie niskobudżetowe. Cieszą się ogromną popularnością chyba w całej Azji. Niefart polegał na tym, że w poniedziałek studio było zamknięte dla zwiedzających. Podczas kręcenia zdjęć, zachodni turyści bardzo często brani są za statystów. Aha, to zdjęcie niewiele ma wspólnego z tym co napisałem powyżej. Zdjecie robione niedaleko siedziby słynnego Theosophical Society, też zamkniętego...